از دیدگاه شما دولت چگونه می تواند از تولیدکنندگان حمایت نماید؟

ما 26 سال است که کار تولید انجام می دهیم و به طور کلی حمایتی که در کشورهای دیگر از تولیدکننده وجود دارد در کشور ما به صورت درخور انجام نمی شود. از مهم ترین نکته هایی که همیشه شرکت های تولیدی را در استرس و فشار می گذارد بحث مالیات است که در کشورهای دیگر برای انگیزش شرکت ها به چالش تولید و تقویت تولید داخلی برنامه های مدونی وجود دارد. به عنوان نمونه اگر شرکتی فعالیت های تحقیقی و تولیدی انجام دهد دولت کوشش می کند بستر را به گونه ای فراهم کند تا حمایت از زاویه مالیاتی نیز دیده و در بخش هایی مانند تحقیق و توسعه (R&D) مزایای مطلوبی به مجموعه ها داده شود تا ان ها را تشویق به تحقیق و توسعه و شناسایی نقاط ضعف  صنعت کشور نماید. با این کنش دولت می تواند وابستگی ها و توانایی های کشور را ببیند و سرمایه گذاری های کارامد و هدفمندی انجام دهد تا سرانجام روند رشد اقتصاد و عدم وابستگی خود را شتاب بخشد.

برای دریافت بهتر این موضوع یک نمونه را شرح می دهم. یکی از شرکت های مخابراتی چینی به دلیل مراوده بازرگانی با ایران از سوی امریکا تحریم شد و این شرکت به دلیل وابستگی به چیپ ست های امریکایی به سوی ورشکستگی پیش رفت. دولت چین متوجه این سطح از وابستگی شد و برای زدایش این ضعف اقدام به تعریف تیم های پژوهشی و شرکت های خصوصی نمود تا بر روی این  ها کار شود و بتوانند این قطعه را تولید کنند.

متاسفانه در کشور ما از واحد های تولیدی حمایت های لازم صورت نمی گیرد، به عنوان مثال با توجه به قرار گیری کارخانه شرکت اریان اسانسور در شهرک صنعتی پرند مقرر شد که این شرکت از یک سری معافیت های مالیاتی برخوردار گردد که متاسفانه فقط بخشی از ان محقق گردید، در صورتی که اگر دولت برای شرکت های تولیدی طرح های انگیزشی قائل شود می تواند زمینه ساز بسیاری از تولیدات بومی را فراهم اورد.

مالیات در حد منطقی در همه کشورها وجود دارد و وظیفه همه است تا در این مورد مشارکت کنند زیرا فرار مالیاتی به هیچ عنوان خردمندانه نمی باشد و باعث اسیب های اقتصادی به کشور می شود ولی برای تولیدکننده در سرفصل های مالیاتی می بایستی سازوکاری تعریف شود تا با این کار از تولیدکننده و در نتیجه تولید داخلی حمایت شود.

مورد بعدی حمایت های مالی است به این معنی که پشتیبانی ها در تسهیلات مالی نیز انجام شود به گونه ای که تولیدکننده بتواند هزینه های تحقیق و توسعه را پرداخت نماید زیرا پژوهش و پیشرفت دارای هزینه های بسیاری است. ممکن است شما پروژه های فراوانی را اغاز و هزینه زیادی را پرداخت نمایید ولی از این پروژه ها تنها یک پروژه به ثمر می نشیند.

اگر از مجموعه های تولیدی که تحقیق و توسعه دارند حمایت شود خود دولت بی گمان برایند نهایی و اثرات مثبت ان را خواهد دید. در کشور چین برای این مورد سرفصلی در نظر گرفته شده است به این معنا که دولت شرایط، ملزومات و تکنولوژهای بایسته را در اختیار شما قرار می دهد تا بتوانید تحقیق و توسعه دقیق و مطلوبی داشته باشید تا در نتیجه باعث رونق و پیشرفت اقتصادی کشور شوید.

دولت ها متوجه شده اند که سرمایه گذاری بر روی شرکت های دانش بنیان وابستگی را به کشورهای خارجی کمتر می کند و از این طریق می توان دانش را بومی کرد و به صنایع داخلی انتقال داد.

اگر بر روی واردات، هوشمندانه فیلترینگ انجام شود بسیار کارساز خواهد بود؛ اما فیلترینگ های انجام شده بر روی شرکت های تولیدکننده اثر ویرانگری نهاده است. به هر حال شرکت های تولیدکننده در ایران به گونه ای نیستند که وابسته به خارج نباشند و دست کم یکی از قطعات محصول از خارج وارد می شود و ما نمی توانیم همه قطعات محصولات خود را تولید کنیم. شرکت های تولیدکننده از لحاظ واردات قطعات مورد نیاز دچار مشکل شدند و این مورد به چالش اساسی برای ان ها تبدیل شده است. دیگر مشکلی که این محدودیت واردات برای شرکت های تولیدکننده به همراه داشته است خرید قطعه به صورت اعتباری است. به دلیل تحریم ها و موانع بسیار در پرداخت بهای قطعات، بسیاری از شرکت های تولیدکننده به شیوه اعتباری از شرکت های خارجی خرید و پس از چند ماه هزینه ان را پرداخت می کردند ولی به دلیل اعمال این محدودیت ها ما نتوانستیم به موقع هزینه ها را پرداخت نماییم و اعتبار تولیدکنندگان داخلی خدشه دار شده است و دیگر نمی توان به شیوه اعتباری خرید نمود. یک شرکت تولیدکننده دارای هزینه های بسیاری است و هرماه نیز کارکنان ان شرکت منتظر دستمزد خود می باشند. بسیاری از شرکت های تولیدکننده به دلیل ماندن طولانی قطعات در گمرک و مشکلات دیگر که از برای این محدودیت ها به وجود امده است رو به ورشکستگی رفته اند.

دولت پیش از محدودیت واردات می بایست تحقیق و توسعه خود را گسترش می داد و پس از شناخت ضعف ها و وابستگی ها به زدایش ان ها اقدام می نمود تا با رفع تمام نیازها و تولید قطعات به استقلال و خودکفایی می رسید و ان هنگام بدون اسیب به شرکت های تولیدکننده واردات را محدود می نمود. شاید هم دولت در این شرایط ناچار به این کار شده و راه دیگری نداشته است، نمی توان یک سویه این اقدام را نقد نمود ولی واقعیت این است که شرکت های تولیدکننده از این اقدام بیشترین صدمه را دیده اند.

نرم افزار خدمات پس از فروش سروشان از بخش های گوناگونی تشکیل شده است از جمله مالی و ستادی که در نتیجه با فیدبک های بهینه ای که توانستیم از این نرم افزار بگیریم ما را در بهبود تراز کیفی محصولات کمک کرده و در بخش تولید بسیار کارساز بوده است.

از دیگر مزایای نرم افزار سروشان این است که در فرایند تحقیق و توسعه برای ما بسیار کارساز می باشد و باعث ارتقای تراز کیفی خدمات پس از فروش و تولید محصولات ما شده است. به این صورت که ما با یاری این نرم افزار فیدبک ها و گزارش های دریافتی را به طور فنی تجزیه و تحلیل می کنیم و به کنش پیشگیرانه و اصلاحی تبدیل می نماییم که در نتیجه موفق به ارتقای سطح کیفی محصولات خود شده ایم.

از شایان ترین نکته  هایی که می بایست به ان توجه ویژه نمود این است که پس از ارائه محصول به بازار این واحد خدمات پس از فروش است که می تواند در مورد محصول اظهار نظر نماید زیرا این واحد است که به دلیل ارتباط مستقیم با مشتریان، فیدبک ها را به طور مستقیم لمس کرده و با بهره مندی از گزارش های نرم افزار می تواند نظرات نزدیک به واقعیت را درباره ی ان محصول، ارائه دهد.

واحد تولید با واحد خدمات پس از فروش وابستگی مستقیمی دارد پیشنهاد من به تولیدکننده ها این است اگر می خواهید محصول خود را ارتقا دهید به نظرات واحد خدمات پس از فروش اعتماد کنید. سبک کار در شرکت های تولیدکننده به این ترتیب است که شما در بازار بررسی های بایسته را انجام می دهید و پس از پژوهش و بررسی، محصول را در ادامه به واحد مهندسی می دهید و گروه مهندسی ان را اماده تولید و پس از تولید، محصول راهی بازار می شود ولی هنگامی که به تولید انبوه می رسید دیگر تیم های فنی بر روی جزئیات نمی توانند ژرف نگر  باشند و این واحد خدمات پس از فروش است که می تواند تشخیص دهد که این محصول تا چه میزان توانایی دارد و از طریق همین فیدبک ها و گزارش هایی که از نرم افزار خدمات دریافت می کند می تواند تعیین کند که تراز کیفیت محصول در چه جایگاهی قرار دارد و انتظار مصرف کننده از محصول چیست! همچنین می تواند نقاط ضعف و قوت محصول را شناسایی نماید و برای فروش بیشتر و استواری جایگاه محصول نظراتی را به واحد تولید ارائه دهد.

ما که در جهان سوم زندگی می کنیم با انبوه مشکلات در راه تهیه و تولید قطعات محصول خود مواجه می باشیم و همچنین به دلیل واردکردن برخی از قطعات از خارج با چالش عدم اطمینان از کیفیت ان قطعات وارداتی مواجه می باشیم.

به عنوان نمونه ما قطعه ای را که برای محصول خود خریداری می کنیم شاید بی کیفیت باشد و ما ناچار باشیم تا از برای جبران خسارت، بهای بسیاری را پرداخت نماییم ولی ما زمانی که فیدبک ها و گزارش های نرم افزار خدمات پس از فروش را از دید کیفی ارزیابی می نماییم به سرعت برای پیشگیری از خسارت های بیشتر اقدامات فراخور را انجام می دهیم و این یکی از بهترین مزایای نرم افزار محسوب می شود. شرکت ها با استفاده از گزارش های نرم افزار می توانند نقاط ضعف و قوت محصول خود را شناسایی کرده و برای تقویت توانمندی و زدایش موانع و کمبودهای ان سرمایه گذاری و اقدام نمایند.

از دیدگاه من چگونگی کیفیت محصول از شروط اولیه ی جذب مردم به کالا های ایرانی می باشد. ما در کشور خود می بینیم که در بازار، کیفیت یک محصول باعث پیشی گرفتن ان شرکت از دیگر رقبا می شود و شرکتی که محصولاتی با سطح کیفیتی بالا عرضه می کند با اسودگی، خدمات پس از فروشی درخور و بلند مدت با شرایطی مطلوب به مشتری ارائه می دهد. هیچ شرکتی محصول بی کیفیت خود را گارانتی بلند مدت نمی کند. در نتیجه برای مقبولیت کالای ایرانی نخستین گامی که می بایست برداشت افزایش سطح کیفی محصولات ایرانی می باشد تا با این اقدام اعتماد مشتری به کالاهای تولید داخل افزایش یابد.

یکی دیگر از عوامل کارساز در این باره توان رقابت با محصولات خارجی و برندهای مطرح می باشد به این صورت که حتی با وجود عدم محدودیت واردات، مشتری انقدر به کیفیت و خدمات پس از فروش محصولات ایرانی باور داشته باشد که کالای ایرانی مورد نظر را از میان محصولات خارجی مشابه ترجیح دهد. ولی در سال های قبل دولت ها کوشیدند تا محصولات ایرانی را به مشتری تحمیل نمایند و به جای افزایش تراز کیفی محصولات و خدمات مربوطه با ممنوعیت واردات، مشتری را ناچار به خرید کالاهای داخلی کنند.

یکی از مهم ترین دلایل عدم خلاقیت در ارائه ی خدمات پس از فروش توسط شرکت های تولیدکننده ی ایرانی، پایین بودن سطح توقع مصرف کنندگان است. یکی دیگر از عوامل مؤثر این است که وقتی تولیدکننده وارد بازار می شود چنان با موانع گوناگون برخورد می کند که بحث خلاقیت در اولویت های بعدی قرار می گیرد و اولویت نخست برای وی زدایش این موانع در جهت ماندن در بازار می باشد و نمی تواند بر روی خلاقیت در بحث ارائه خدمات تمرکز نماید.

 در پایان با وجود نقدهایی که گفته شد من روند را مثبت ارزیابی می کنم، امروز بحث استاندارد به خوبی پیش می رود و به جایگاه نسبتا مطلوبی رسیده است. هیچ صنعتی در کشور نیست که روند حرکتی ان کند باشد یکی از عوامل کارامد در رشد شتابان صنعت ایران تمرکز دولت بر روی استاندارد محصولات می باشد و این حساسیت باعث شده تا شرکت های تولیدکننده برای رعایت استانداردهای موجود به ناچار تکنولوژی خود را همواره به روز نگه دارند.